Odysséas Elýtis: "Έρως και ψυχή" (Traduzido por Adriano Nunes)

"Eros e Psiquê" (Traduzido por Adriano Nunes)

Um mar escuro e selvagem colide em mim
A vida dos outros. Tudo o que clamas na noite
Deus o altera. Velozes as casas vão
Algumas chegam até o cais com as luzes acesas
Parte (dizem) a alma dos mortos
Ah tu que serás a que chamam "alma" ainda que o ar
Não alcançou para fazer-te matéria nem a penugem
Para a arrancar alguma vez ao passar
Que bálsamo ou que veneno derramas então

Em outros tempos, a nobre Diotima
Cantando com sabedoria chegou a modificar
A mente do homens e o curso dos rios de Suábia
De modo que os que se amam estejam aqui e lá

De duas estrelas e uma sina apenas

Incauta estar parece ainda que não esteja
A Terra. De carbonos e diamantes saciada
Porém sabe falar e desde lá donde flui a verdade
Com percussão subterrânea ou fontes de inefável pureza
Vem para que a confirmes. Qual? O quê?

A única que afirmas e que Deus não altera
Esse algo insondável que há
Apesar de tudo no Vão e no Nada.

Odysséas Elýtis: "Έρως και ψυχή"

Άγρια μαύρη θάλασσα χτυπιέται πάνω μου
Η ζωή των άλλων. Οτιδήποτε μέσα στη νύχτα ισχυρίζεσαι
Ο Θεός το μεταβάλλει. Ελαφρά πάνε τα σπίτια
Μερικά φτάνουν κι ώς την προκυμαία μ’ αναμμένα φώτα
Η ψυχή πηγαίνει (λένε) των αποθαμένων

Α τί να ’σαι που σε λεν «ψυχή» αλλά που μήτε αέρας
Έσωσε ύλη να σου δώσει μήτε χνούδι ποτέ
Στο πέρασμα να σου αποσπάσει
Τί βάλσαμο ή τί δηλητήριο χύνεις έτσι που

Σε καιρούς παλιούς η ευγενική Διοτίμα
Νοερά τραγουδώντας έφτασε να μεταβάλει
Το νου του ανθρώπου και τον ρου στης Σουαβίας τα ύδατα*
Ώστε κείνοι που αγαπιούνται να ’ναι κι εδώ κι εκεί

Των δύο αστέρων και του ενός μονάχα πεπρωμένου

Ανύποπτη μοιάζει να είναι αν και δεν είναι
Η γη. Χορτάτη από διαμάντια και άνθρακες
Όμως ξέρει να ομιλεί κι από κει που η αλήθεια εκβάλλει
Με κρουστά υποχθόνια ή πηγές μεγάλης καθαρότητας
Έρχεται να σ’ το επιβεβαιώσει. Ποιό; Τί;

Το μόνο που ισχυρίζεσαι κι ο Θεός δεν μεταβάλλει
Κείνο το κάτι ανεξακρίβωτο που υπάρχει
Παρ’ όλα αυτά μέσα στο Μάταιο και στο Τίποτα.

Οδυσσέας Ελύτης. [1991] 2006. Τα ελεγεία της Οξώπετρας. 6η έκδ. Αθήνα: Ίκαρος.